,

Loslaten

Helderheid
Bron (Inspirator) – Herberg

Je zorgen loslaten

Ken je dat? Dat je je zorgen bij God neerlegt en direct weer terug neemt, zodat je je er nog steeds zorgen over maakt?

Corrie ten Boom gaf in haar lezingen een mooie metafoor hiervoor. Ze nam dan een koffer mee vol stenen. We hebben allemaal wel een koffer of rugzak voor zorgen en problemen op onze rug en die problemen drukken zwaar op ons. Als we bidden dan brengen we onze zorgen bij God en Corrie ten Boom haalde dan de stenen één voor één uit de koffer die ze mee had genomen. En ze gaf er voorbeelden bij. Zo zou ikzelf bijvoorbeeld kunnen bidden: “Heer, wilt u mijn zorgen over mijn gezondheid in uw handen nemen?” en dan kan ik een steen uit mijn rugzak halen en wegleggen op tafel. En ik kan bidden: “Heer, wilt u mij morgen kracht geven als ik een training ga geven, want ik heb veel pijn en maak me zorgen of het morgen wel lukt” en ik kan nog een steen uit mijn rugzak halen en op tafel leggen. Zo kan ik alle stenen uit mijn rugzak halen en al biddend voor Gods voeten brengen.
Als Corrie ten Boom dan klaar was en al haar stenen uit de koffer had gehaald zei ze “amen” en raapte ze direct alle stenen weer bij elkaar om ze weer in de koffer te doen….
Zo doen wij het ook vaak… we leggen al onze zorgen bij de Heer neer en zodra we ‘amen’ hebben gezegd nemen we alle zorgen weer terug en gaan we er zelf weer mee aan de slag.

Heel vaak laten we onze zorgen niet écht los en leggen we ze niet écht in de hand van God! Ja, heel even…, maar zodra ons gebed voorbij is laten we het weer los.

Kun jij je zorgen en problemen écht in Gods hand leggen?

Acties:

  • Ga verder met het onderwerp: Overgave!
,

Inzicht in gedrag

Helderheid
Bron (inspirator) – Oorzaak

De vicieuze cirkel

Je patronen, valkuilen en problemen zijn over het algemeen een vicieuze cirkel waarin je vast zit. Ik zal het uitleggen aan de hand van een voorbeeld.

Als kind wilde je graag jezelf uiten (behoefte: zelfexpressie), je danste, maakte grappen en lachte (re-actie op je behoefte). Je ouders zeiden echter: “sssstttt!! Doe eens rustig en normaal! Je hoort je rustig te gedragen. Ga maar even op je kamer, dan hebben wij er geen last van” (resultaat).

Als jij behoefte hebt aan zelfexpressie, dan wordt je afgewezen (verhaal). Je voelt je verdrietig, machteloos, overweldigd (emoties).

Je krijgt de gedachten in je hoofd gebracht dat je ‘niet normaal bent’ en dat ‘druk zijn niet hoort’ (overtuigingen).

Je gaat vervolgens je gedrag aanpassen. Je gaat je onzichtbaar maken. Dit doe je steeds en wordt automatisch je gedrag (patroon).

Je gaat ook voor jezelf goedpraten dat je dit doet. ‘Ik wil onzichtbaar zijn, want ik ik heb er behoefte aan om bij te dragen aan anderen en de ander krijgt zo meer ruimte’ (surrogaat behoefte).

Je laat anderen zien dat je een rustige stabiele vrouw bent die de ander ruimte geeft (masker).

De ander ziet een rustige vrouw die niets ‘te uiten’ heeft en daar dus geen ruimte voor nodig heeft (effect).

En jij zegt: “Zie je wel!….” (reflectie)

Als ik behoefte heb om mijzelf te uiten, dan wordt ik afgewezen, want ik ben ook niet normaal en je hoort rustig te zijn, dus ik maak mezelf onzichtbaar en ik wil dat ook om de ander ruimte te geven. Ik laat zien dat ik een rustige vrouw ben – de ander ziet een stabiele vrouw die geen ruimte nodig heeft … zie je wel… als ik behoefte heb om mijzelf te uiten, dan…. (etc.)

En zo zit je vast in jouw cirkel!

Acties

  • Maak je eigen cirkels (zie werkblad)
    • Noteer al je patronen en valkuilen
    • Vul voor elk patroon een cirkel in
  • Bespreek jouw cirkels eventueel met je coach (tijdens de coach gesprekken zijn ze misschien al aan de orde gekomen of komen ze een keer aan de orde, maar breng ze gerust ook zelf in!)

Volg jij deze online module zonder persoonlijke begeleiding en merk je dat je toch graag die persoonlijke begeleiding zou willen? Meld je dan via deze link aan voor een GRATIS kennismakingsgesprek en dan bespreken we de opties!

,

Bron van je pijn

Helderheid
Bron (inspirator) – Oorzaak

Oude pijn ligt opgeslagen

Je bent dit traject gestart omdat je tegen dingen aanliep in je leven. Je hebt problemen, pijn en/ of belemmerende gedachten en emoties. Je komt daardoor regelmatig in een ‘patroon’ terecht. Gedrag dat je als belemmerend ervaart in je leven noemen we patronen. Patronen zijn eigenlijk doorgeschoten kwaliteiten, je bent in een ‘valkuil’ getrapt. Je vervalt dus in patronen die wel bij jouw persoonlijkheid en karakter passen.

Voorbeelden van patronen zijn onder andere: onzeker reageren, je terugtrekken, perfectionisme, pleasen, controle gedrag, vermijdingsgedrag, manipuleren, ‘flierefluiten’, etc.

Een patroon heeft tot doel om een behoefte die je hebt te vervullen. Behoeften die je als kind al had en die toen niet zijn vervuld en waar je nog steeds erg behoefte aan hebt. En bij die behoeften komen ook emoties vrij en ontwikkel je ook allerlei gedachten. Je patronen kun je indelen in twee categorieën: emotionele patronen en gedachten patronen. Soms heb je gedrag dat je niet kunt stoppen doordat je je heel boos, schaamtevol, angstig of verdrietig voelt. Soms heb je gedrag dat heel erg wordt gestuurd door gedachten.

Omdat veel patronen meestal in je jeugd (eerste 8 jaar van je leven) ontstaan of tijdens een trauma op latere leeftijd noemen we het moment dat je in zo’n patroon vervalt ook wel een ‘kind-modus’ of een ‘ouder-modus’. Je komt weer terug in je kinderlijke emoties of je stapt in de gedachten die volwassenen (ouders o.a.) je van kinds-af-aan hebben meegegeven en die in je hoofd zijn blijven hangen. Als je getriggerd wordt op emoties die je als kind had dan wordt het kind in jou weer aangeraakt en stap je dus in je ‘kind-modi’. En als juist gedachten getriggerd worden die andere mensen je hebben meegegeven dan stap je bij wijze van spreken in een ‘ouder-modus’.

Kind-modi

Je innerlijke kind (die iedereen in zich heeft) komt boven. Wat jij als kind gemist hebt daar is jouw innerlijke kind nog steeds naar op zoek door middel van dat patroon dat jij je eigen hebt gemaakt. Er zijn een aantal kind-modi en deze kind-modi kunnen actief worden wanneer je ervaart dat niet in jouw behoefte wordt voorzien (bijvoorbeeld doordat je wordt afgewezen, in de steek gelaten, onder druk gezet, vernederd, misbruikt, etc.).

Er zijn 3 kind-modi:

  1. Gekwetste kind – sombere en nare gevoelens, zoals schaamte, eenzaamheid, angst, verdriet of je bedreigd voelen. Je voelt je vaak alleen op de wereld, je voelt je zwak en hulpeloos en/of je hebt het gevoel dat niemand van je houdt.
  2. Boze kind of impulsieve kind – boze gevoelens zoals woede, ergernis, irritatie, frustratie, impulsiviteit, koppigheid. Je handelt dan zonder na te denken over de gevolgen daarvan (bijvoorbeeld als je boos bent op een opmerking van je leidinggevende dat je vervolgens te hard rijd op de snelweg en onverantwoorde risico’s neemt). Je kunt je niet  goed beheersen en kunt de controle over jezelf verliezen als je boos bent, je doet wat je wil ongeacht de gevoelens en behoeften van anderen en/of je hebt het gevoel dat de regels waar anderen zich moeten houden niet voor jou gelden.
  3. Gelukkige kind – speelse gevoelens, zoals ongeremdheid, nieuwsgierigheid, genot. Je voelt je geliefd en geaccepteerd, je voelt je tevreden en ontspannen, je vertrouwd mensen meestal en/ of je bent spontaan en speels.
Hoe weet je of je in je kind-modi bent gestapt en niet meer je volwassen zelf bent?

Als je in je kind-modi bent terecht gekomen dan ervaar je heftige emoties. De heftigheid is eigenlijk buiten proportie, niet in verhouding tot wat er aan de hand is. Je kunt je reactie op je gevoelens niet onder controle houden, omdat het te heftig is.

Het is belangrijk dat jij, je volwassen ‘ik’, voor het kind in jou kan gaan zorgen en dat is soms best een uitdaging. Tijdens therapie gesprekken werk ik daar ook aan met cliënten, omdat dit zo’n belangrijk onderdeel is.

Ouder-modi

De naam van deze modi is wat verwarrend, want het gaat er namelijk niet over dat alleen je ouders de schuld zouden zijn voor het feit dat jij in patronen valt. Maar aan de andere kant hebben je ouders vaak wel een grote bijdrage aan jouw patronen. Meestal heeft niet alles wat zij gedaan of gelaten hebben tot problemen geleid. Het gaat om heel specifieke bepaalde gedragingen van je ouders die een slechte invloed op je hadden. Zo kunnen ouders heel veel van je houden en je met liefde opvoeden, maar als ze perfectionistisch en veeleisend zijn dan kun je toch een veeleisende-ouder ontwikkelen. Tegelijk hoeft het niet door je ouders veroorzaakt te zijn, je ouder-modi kunnen ook door anderen in je jeugd zijn ontstaan. Bijvoorbeeld klasgenoten die je hebben gepest.

Er zijn 3 ouder-modi

  1. Veeleisende-ouder – Legt de nadruk op prestaties en succes. Je moet altijd zorgen dat je de beste bent, je vind dat het niets voorstelt als het niet perfect is en/ of als je iets niet hebt/ bent dan krijg je niet wat je nodig hebt. Je moet eerst iets afmaken voor je mag ontspannen, je staat altijd onder druk om te presteren, je mag geen fouten maken en/ of je weet dat er een ‘goede’ en ‘foute’ manier is en je doet je best om alles ‘goed’ te doen, want anders heb je kritiek op jezelf.
  2. Schuld inducerende-ouder – Legt de nadruk op de verantwoordelijkheid voor anderen. Je moet altijd voor anderen klaar staan, je mag je eigen behoeften niet uiten, want dat is egoïstisch en/ of je moet voor de ander perfect zijn. Je doet je best om het anderen naar de zin te maken, je mag niet kwaad worden en/ of je dwingt jezelf om een groter verantwoordelijkheidsgevoel te hebben dan anderen.
  3. Straffende-ouder – Legt de nadruk op je identiteit. Je vind dat je gewoon lastig bént, je denkt dat mensen uit je buurt zullen  blijven als ze je écht kennen, je denkt dat je beter niet geboren had kunnen worden. Je gunt jezelf geen prettige dingen, je hebt een drang om jezelf pijn te doen/ streng voor jezelf te zijn (letterlijk door bijv. te snijden of niet te eten, maar ook figuurlijk door jezelf met gedachten te geselen) en/ of je kunt jezelf niet vergeven.
Hoe weet je of je in je ouder-modi bent gestapt en niet meer je volwassen zelf bent?

Als je in je ouder-modi terecht komt dan zet je jezelf veel te veel onder druk. Je neemt je behoeften niet serieus en vindt je gevoelens belachelijk of stopt ze weg, terwijl dat niet in overeenstemming is met de omstandigheden op dat moment.

Bron onderzoeken:

Waar zijn jouw patronen nu ontstaan?
Welke emoties triggeren jou nog regelmatig? Waar heb jij nog altijd vaak behoefte wat ook steeds weer terug komt? Welke gedachten geloof jij over jezelf, de ander en over de wereld? En waar komen die vandaan?

Vraag aan je innerlijke kind wat het voelt en waar het behoefte aan heeft. Wat heeft het kind in jou vroeger gemist toen je jong was? Of wat is er op latere leeftijd gebeurd waarbij het innerlijke kind in jou alsnog gekwetst is geraakt?

Wat zeiden of deden je ouders altijd? Welke van jouw behoeften die je als kind had konden jouw ouders niet goed vervullen? Door welk gedrag, karaktereigenschap, motto, overtuigingen van je ouders kwam dat? Waren je ouders perfectionistisch, zeiden ze: ‘wie A zegt moet B zeggen’, hadden ze geen aandacht voor jou, waren ze onvoorspelbaar? Maar kijk ook naar andere gebeurtenissen en mensen in je jonge leven.

Wat zijn heftige gebeurtenissen en life events die jij hebt meegemaakt in jouw leven en waardoor kind-modi en ouder-modi zijn ontstaan?

Acties

  • Maak het werkblad
  • Als je coaching sessies hebt, maak de creatieve levensweg en bespreek de bron van je pijn.

Bij de individuele gesprekken help ik je om diepgaand te onderzoeken wat de bron, de wortel, van je pijn is. En bij de extra thema blokken ga je ook op zoek naar de cadeaus die in je geschiedenis liggen. Je gaat nog één keer je tijdlijn af om alles een plek te geven en daar op die plek te laten.

Als je vragen hebt of ergens tegenaan loopt kun je deze altijd in een persoonlijk gesprek stellen. Als je (nog) geen persoonlijke gesprekken hebt dan kun je altijd een mailtje sturen met je vragen naar [email protected] en dan kijken we samen of het via de mail kan of dat we één of meer afspraken plannen voor persoonlijke begeleiding. 

,

Pijn van het leven

Helderheid
Bron (inspirator) – Oorzaak

De pijn van het leven

De perfecte trein

Veel mensen weten wel ongeveer wat ze belangrijk vinden in het leven. Toch hebben ze geen idee van wat ze dan daadwerkelijk zouden willen gaan doen. Vaak creëren we een geweldige piekerwolk om thema’s als Werk en Relaties heen. We proberen door na te denken een soort van spooktocht uit te zetten in ons hoofd, hopende dat we dan ontdekken waar ons hart ligt.

Niet weten wat je wilt doen met je leven voelt vaak als stil staan, en dus als achteruitgang. Het leven trekt aan je voorbij en je hebt geen idee in welke trein je moet stappen. Met als gevolg dat je op een leeg perron zit te kniezen over hoe het nu verder moet.

Veel mensen die vastzitten in een dergelijke situatie voelen dat de tijd dringt. Het leven is kort en als je (bijvoorbeeld) rond je dertigste nog geen vaste relatie of goede baan hebt, dan beginnen de zorgen meestal al harder te schreeuwen. Deze tijdsdruk wordt vaak gecombineerd met de eis dat, als je een weg kiest, je wel zeker moet weten dat het ook de góede weg is. Een opleiding of baan moet dus perfect passen, want anders ga je weer twijfelen. Alsof je dus onder enorme tijdsdruk een hole in one moet slaan op een golfbaan waar je nog nooit op gespeeld hebt.

Iedereen voelt dat dit een onmogelijke opgave is, dus laten we om te beginnen onderzoeken wat je allemaal van jezelf verwacht en hoeveel druk je jezelf oplegt. Als jij binnen een bepaalde tijd helemaal zeker moet zijn van wat je wilt met je leven, besef dan dat:

  • Tijdsdruk de verwarring alleen maar groter maakt,

En

  • Dat de perfecte keuze niet bestaat.

Ook hier speelt het thema controle een belangrijke rol. We denken (en hopen) controle uit te kunnen oefenen over ons lot, door van tevoren tot in detail te bedenken wat het perfecte plaatje is. Een cliënt dacht dat plaatje bij elkaar gepuzzeld te hebben, tot haar perfecte man ineens vreemd bleek te gaan en het bedrijf waar ze werkte haar ineens ontsloeg. En ze had het allemaal nog juist zo mooi uitgedacht! Daar stond ze dan met al haar schijn-controle.

De perfecte weg bestaat niet. Verdwalen in keuzemogelijkheden en ‘het soms gewoon echt even niet weten’ hoort er dus bij. Als je wacht op de perfecte trein, dan zal je op het perron achter blijven. Als je bereid bent om een trein zonder hele duidelijke of ideale bestemming te pakken, dan kom je in ieder geval in beweging.

De moraal van dit verhaal: Je kunt alleen ontdekken wat je wilt doen met je leven door onderweg te gaan. Dit gaat gepaard met klooien, uitproberen, falen en opnieuw beginnen. Je kunt van alles bedenken en ideale plaatjes blijven schetsen tot je er scheel van gaat zien; uiteindelijk weet niemand waar hij in het leven precies terecht komt. Durf dus om een trein te nemen die niet perfect is. Voor je het weet is je reis echt begonnen.

Omarm je realiteit

Vroeg of laat komen we in ons leven situaties tegen die dusdanig ingrijpend zijn, dat we er gegarandeerd verlamd door zullen raken. Onverwachtse gebeurtenissen kunnen ons dusdanig verrassen dat we op dat moment niet in staat zijn om ons goed te verweren. Ook als we goed kunnen omgaan met stressvolle situaties blijven we kwetsbaar voor de grillen van het leven.

Teleurstelling, angsten en depressieve gevoelens komen meestal voort uit twee belangrijke aannames:

  • We verwachten dat de wereld zich houdt aan onze regels. Iedere keer als een regel in de praktijk niet nagevolgd wordt, raken we van slag.
  • We zijn vaak niet bereid om de realiteit zoals hij is te aanvaarden omdat we denken dat, als we maar hard genoeg knokken, we de realiteit naar onze hand kunnen zetten.

‘Als je piekert over dingen die je niet kunt veranderen, heeft piekeren geen zin.’

Het is moeilijk om te accepteren dat het leven vaak zijn eigen gang gaat, zonder dat jij daar vat op hebt. Het accepteren van wat je niet kunt voorspellen of veranderen is een noodzakelijke voorwaarde als je bestand wilt zijn tegen de grillen van het leven.

In plaats van ons verzetten, kunnen we proberen om een houding aan te nemen waarbij we openstaan voor alles wat op ons pad komt. Het grote nadeel van ons gevecht tegen negatieve gebeurtenissen en gevoelens is dat het vechten de problemen alleen maar vergroot. Als je weigert om jouw realiteit te accepteren zoals die is, zul je iedere keer dat er iets vervelens gebeurt, moeten vluchten en vechten.

Het oordeel van anderen

Vaak zijn we bang voor wat andere mensen allemaal wel niet over ons zullen denken als we onze eigen weg kiezen. De angst dat we worden afgewezen is vaak groot. Al laat je het diamanten regenen, dan nog zullen er mensen zijn die zeggen dat dit slecht is voor de paraplu. Wat je dus ook doet en hoe perfect je ook bent, er zal altijd wel iemand wat over jou te mekkeren hebben. En dus is het zinloos om te proberen het altijd iedereen naar de zin te maken.

Daarnaast is het interessant om je eigen kwetsbare kanten te ontdekken. Want het feit dat je last hebt van een oordeel van een ander, zegt iets over waar je kennelijk gevoelig voor bent.

Een voorbeeld van Gijs Jansen, de ontwikkelaar van het NL ACT programma: “Iemand noemde mij een tijdje geleden hypocriet. Ik ben toen erg geschrokken van mijn eigen, overgevoelige reactie. De wijze les die de persoon in kwestie mij op die manier meegaf, was dat ik het heel vervelend vind als mensen mijn oprechtheid in twijfel trekken. Andersom is het zo dat iemand mij lelijk kan noemen, ik dan mijn schouders ophaal en die opmerking de volgende dag alweer ben vergeten”

Met andere woorden: Mensen kunnen je alleen raken op plekken waar je zelf gevoelig bent.

En dus kun je jezelf trainen in het herkennen van jouw gevoelige plekken.

Acties

  • Maak het werkblad

[1] Bron: Lichter leven – Gijs Jansen
[2] Bron: Denk wat je wilt, doe wat je droomt – Gijs Jansen
[3] Bron: Lichter leven – Gijs Jansen & Bron: Gijs Jansen, Tim Batink, Time to ACT! (2014, Thema)

,

Acceptatie

Helderheid
Bron (inspirator) – Oorzaak

Acceptatie

Accepteren betekent eigenlijk ‘aanpakken wat je geboden wordt’. Vaak denken mensen ‘dat ze alles dan maar over zich heen moeten laten komen’. Dat bedoel ik juist niet! Wat ik bedoel met acceptatie, is ‘iets nemen zoals het is’ en ‘aanpakken wat je aangeboden wordt’. Acceptatie is dus een heel actieve manier van omhelzen: je nodigt doelbewust alles uit wat je eigenlijk niet zou willen ervaren, én wat je niet kunt veranderen. De weg naar acceptatie start met bereid zijn om te voelen wat er op je af komt.

Belangrijk is om je hier bij te realiseren dat we niet accepteren om daarmee negatieve gevoelens of emoties te doen verminderen. De gedachte dat als je maar hard genoeg accepteert, je vanzelf minder last hebt van je emoties gaat dus niet op. Dat zou namelijk betekenen dat accepteren net zo goed een manier van controleren is, verglijkbaar met het wegduwen van een emoties, een borrel nemen of boos worden op je partner. En we hebben juist ontdekt dat controleren niet helpt, dat wegduwen van emoties, vermijden door bijvoorbeeld een borrel te nemen of heel erg boos worden niet werkt.

Acceptatie betekent dus dat je zegt dat emoties, zowel leuke als niet-leuke, bij het leven horen en er altijd zullen zijn. Elke emotie gaat voorbij, maar elke emotie kan ook weer terug komen. Dingen die je meemaakt doen pijn en dat hoort bij het leven. Alleen hoef je er niet meer onder te lijden als je accepteert dat emoties erbij horen. Dan hoeven de behoeften en gedachten die door je emoties getriggerd worden niet meer zo geraakt hoeven te worden. Een emotie, een pijn, is er dan en doet écht pijn! Maar je lijdt er niet meer zo onder.

Video Acceptatie: Ongewenste gast (Engels)

Verschil tussen pijn en lijden

Pijn is wanneer je van je fiets valt en een schaafwond hebt. Pijn is wanneer er iemand komt te overlijden. Pijn heeft dus een directe oorzaak: er is iets aan de hand wat gewoon niet leuk is. Iets doet je pijn. Je kunt door die pijn wel lijden ervaren omdat je ‘last van de pijn’ hebt.

Als er geen directe oorzaak is, is er sprake van lijden. Voorbeelden zijn: je alleen op de wereld voelen, boos zijn op iemand die er niet meer is, piekeren over dingen die je anders had moeten doen.

Lijden komt vaak voort uit de pijn, vaak doordat we tegen de pijn vechten of het proberen te vermijden. Dit doen we omdat we de pijn willen bestrijden. Dit proberen we door vooral maar positief te blijven, door gedachten en gevoelens te onderdrukken, maar ook door situaties te vermijden die angst oproepen.

Als je van je fiets valt doet dat pijn, maar je hebt niet persé direct een gevoel van ‘lijden’. Als je na je val van de fiets niet meer gaat fietsen, dan vermijd je de angst dat je wellicht ooit nog een keer van je fiets zult vallen. Maar vervolgens lijd je eraan dat je niet meer lekker kunt fietsen in de natuur en je de frisse buitenlucht mist.

Als iemand je zegt geen contact meer met je te willen dan doet dat pijn, maar het gevoel van eenzaamheid en de angst anderen ook kwijt te raken laten je lijden.

Als je achteruit gaat door je chronische ziekte dan doet dat pijn. Je hebt verdriet en pijn over het feit dat je minder kan en je gaat een rouw proces in. Maar als je vervolgens je zorgen maakt over wat de toekomst je gaat brengen, je de hele tijd ziet wat je niet meer kunt daardoor, je boos op jezelf wordt omdat je de gedachte hebt dat je dingen anders had moeten doen om achteruitgang te voorkomen, dan ga je lijden aan je achteruitgang.

Lijden is dus een gevolg van pijn omdat je begint te vechten of vermijden…

Leestip:

Deze bijlage kun je opvragen bij je coach, als je dat interessant vind, en die krijg je dan via de mail toegestuurd.

  • Bijlage: De overtreffende trap van acceptatie – Gijs Jansen

Acties

  • Maak het werkblad

Als je vragen hebt of ergens tegenaan loopt kun je deze altijd in een persoonlijk gesprek stellen. Als je (nog) geen persoonlijke gesprekken hebt dan kun je altijd een mailtje sturen met je vragen naar [email protected] en dan kijken we samen of het via de mail kan of dat we één of meer afspraken plannen voor persoonlijke begeleiding. 

[1] Bron: Gijs Jansen, Tim Batink, Time to ACT! (2014, Thema)

,

Bereidheid

Helderheid
Bron (inspirator) – Oorzaak

Bereidheid

Waar zou je spijt van hebben?

Veel mensen blijken aan het eind van hun leven spijt te hebben of dingen te hebben die ze achteraf graag anders hadden aangepakt. Er blijken veel overeenkomsten te zijn in de zaken die mensen aangeven.

De volgende  reacties komen het meest voor:

  • Ik zou willen dat ik de moed had gehad om een leven te leiden trouw aan mezelf, in plaats van dat ik heb gedaan wat anderen van mij verwachtten.
  • Ik zou willen dat ik niet zo hard gewerkt had.
  • Ik zou willen dat ik mijn gevoelens meer geuit had.
  • Ik wou dat ik mijn vriendschappen meer gekoesterd had.
  • Ik wou dat ik de moed had gehad om dingen te veranderen, of om gekke dingen te doen.

Herken je jezelf in één of meer van deze spijtbetuigingen? Wat als jij morgen zou komen te overlijden? Waar zou jij dan spijt van hebben?

Doorbreek de regels

Het is verleidelijk om te denken dat we controle hebben. Het gevoel dat je alles zelf in de hand hebt, is weliswaar gebaseerd op gebakken lucht, maar gebakken lucht kan soms best lekker ruiken. Kijk gewoon heel simpel of het werkt wat je doet, en vooral ook of het op de lange termijn nog steeds werkt. Geeft controle alleen tijdelijk verlichting, of zorgt het daadwerkelijk voor een oplossing?

Het goede nieuws is dat je die controle helemaal niet nodig hebt. Wat je wel nodig hebt, is het diepe besef dat controle echt niet werkt. Aanvullend op dit idee en besef dat controle uitoefenen niet of zelfs averechts werkt, volgt het thema bereidheid. De vraag is waar je voor wegloopt en wat je allemaal niet mag denken en voelen. Vervolgens kunnen we proberen om, in plaats van te vluchten of te vechten, stil te blijven staan bij die gedachten, gevoelens en omstandigheden. En door de gesprekken komen emoties, onvervulde behoeften en misschien zelfs heftige situaties bovendrijven.

Het is goed om te noemen dat deze bereidheid om stil te blijven staan een vaardigheid is, geen diep psychologisch inzicht. Het is het bewust doen van dingen die raar voelen. Dit beperkt zich niet alleen tot de dingen waar je echt last van hebt. Je kunt bereidheid toepassen bij het uitnodigen van depressieve of angstige gedachten, maar in de praktijk kun je bereidheid op alles toepassen. Het heeft alles te maken met het doorbreken van bestaande gedragspatronen. Denk aan het nemen van een verrassingsmenu als je helemaal niet van verrassingen houdt, douchen met yoghurt in plaats van een lekker stukje zeep, een week lang je kopjes koffie overslaan of met een ongeopende paraplu door de regen lopen.

Het idee is dat deze vaardigheid op den duur ook de moeilijke ervaringen in je leven zal binnendringen. Als het makkelijker wordt om rare dingen te doen, is het misschien ook makkelijker om moeilijke gevoelens toe te laten. Probeer stapje voor stapje te kijken naar wat je anders kunt doen en begin vandaag nog. Wie weet ervaar je dan op den duur dat je niet meer weg hoeft te lopen van je angsten, en dat je moeilijke gedachten plek zat hebben naast je op de bank.

Bereidheid vs willen

Bereidheid om de keerzijde van het leven te omarmen, wordt vaak gelijkgesteld aan willen, maar dat gaat niet op. Want als we eerlijk zijn, dan willen we die vervelende dingen eigenlijk niet omarmen. We hoeven onszelf dan ook niet voor te liegen; het is helemaal niet leuk om bang te zijn, of om tegenslagen te verwerken. Als het aan onze wil lag, gebeurden al die dingen helemaal niet.

Bereidheid is dan ook iets heel anders dan willen. Bereidheid is een keuze, terwijl willen een wens is.

We willen allemaal een leven zonder obstakels. Hoe mooi zou het wel niet zijn als we gevrijwaard waren van alle ellende die hoort bij het leven!? Maar als we de wil als uitgangspunt nemen op onze tocht naar een waardevoller bestaan, zullen we nooit echt ergens uitkomen. Wat we dan namelijk gaan doen, is dingen vermijden die we diep van binnen eigenlijk helemaal niet willen.

‘Willen’ zou je kunnen zien als een soort regel. Met ‘willen’ zeggen we in feite dat we alles willen doen om de omstandigheden naar onze hand te zetten. We zeggen daarmee niet dat we bereid zijn om toevalligheden te accepteren. We willen bijvoorbeeld niet vermijden en daardoor doen we er alles aan om het vermijden te vermijden. Maar wat nu als je echt voor het blok gezet wordt door de omstandigheden? Wat nu als er met de beste wil van de wereld niet gebeurt wat jij wilt?

Bereidheid heeft veel te maken met het begrip onthechting. Om een eenheid te kunnen maken van de tegenpolen van het leven, is het nodig dat we het principe omarmen dat deze polen met elkaar verbindt.

  • Je kunt alleen dingen vasthouden als je bereid bent om dingen ook weer los te laten
  • Geluk vloeit voort uit de bereidheid om je tranen te omarmen
  • Zonder slechte dag zou het goede niet bestaan
  • Als je niet bereid bent om te vallen, is er ook geen weg naar boven

De kern is: lijden is een noodzakelijke voorwaarde voor de herkenning van geluk. Hoe kunnen we weten of het goed met ons gaat als we dat niet kunnen vergelijken met de periodes waarin het slecht met ons gaat? Laat dit idee even rustig op je inwerken.

Intern alarm

Je hebt een overgevoelig alarmsysteem dat steeds zomaar afgaat. Oftewel, je hebt vaak zomaar angstige gevoelens, zonder duidelijke reden.

Je rent steeds naar het alarmkastje en typt de code in, maar het alarm blijft steeds weer opnieuw loeien. Je sust je angstige gevoelens, maar ze steken continu de kop weer op.

Daarnaast zorgt het rennen naar het kastje en het driftig intypen van de code ervoor dat het alarm maar blijft loeien. Oftewel, de manier waarop je met je verstand probeert om je angstige gevoelens te laten verdwijnen, zorgt ervoor dat ze blijven bestaan en zelfs erger worden.

Wat zou je veel beter kunnen doen dan telkens naar dat kastje rennen? Wat houdt dat alarm actief? Juist: Stroom!

En die stroom is te vergelijken met de mate waarin je je verstand serieus neemt. Iedere keer als je naar het kastje loopt en de code driftig intoetst, laadt de batterij van het kastje automatisch op. Als je bereid bent het alarm te laten loeien (en je angstige gevoelens volledig toe te laten), laat je je verstand links liggen en kun je overgaan tot de orde van de dag.

Video bereidheid: Intern alarm

Controle knop

Als je angst toeneemt, terwijl je beseft dat je hier geen controle over hebt, wat dan?

Naast het alarmkastje is nog een andere knop waar je wel aan kunt draaien en die wél werkt. De bereidheidknop. Als je angst toeneemt, kijk dan of je bewust je bereidheid om deze te verdragen kunt vergroten.

Situatie:

Je hebt een vervelende ervaring, of je hebt net een vervelende ervaring achter de rug. Voorbeelden: Je hebt net vervelend gesprek met je baas gehad, je hebt hoofdpijn, je maakt je zorgen om de toekomst, enzovoort. Wat kun je doen?

Merk het op. Richt je aandacht op wat de ervaring met je doet. Wat gaat er door je heen?

Sta hier aandachtig bij stil. Let op je ademhaling. Probeer je voor te stellen dat je dit nare gevoel in-en uitademt. Hou het gevoel dicht bij je en probeer het niet van je af te blazen. Wees aanwezig met het nare gevoel, terwijl je adem haalt.

Geef het gevoel bestaansrecht.

Probeer het gevoel niet kwijt te raken of te veranderen. Probeer juist om het gevoel uit te nodigen. Niet omdat dit leuk is, maar omdat je bereid bent om vervelende gevoelens te ervaren. Hoe ging dat?

Acties:

  • Maak het werkblad

[1] Bron: Denk wat je wilt, doe wat je droomt – Gijs Jansen
[2] Bron: Gijs Jansen, Tim Batink, Time to ACT! (2014, Thema)

,

Overgave

Helderheid
Bron (Inspirator) – Herberg

Leven in Overgave

Iemand vertelde mij een prachtige metafoor om het verschil tussen loslaten en leven in overgave duidelijk te maken. We spreken met elkaar namelijk best wel vaak over leven in overgave en loslaten als zijnde ‘hetzelfde’. Maar stel dat jouw problemen een stuiterbal zijn die je vasthoud en die aan een elastiek zit dat vast zit aan de muur van de ruimte waarin je verblijft. Jij staat in het midden van de ruimte. Het probleem trekt dus constant aan je, want jij houd de stuiterbal vast en het elastiek staat strak gespannen. Een probleem hebben is dan ook zwaar!

Als je jouw probleem ‘loslaat’ dan begint de stuiterbal door de kamer heen te stuiteren en het elastiek zorgt ervoor dat de stuiterbal alle kanten opgaat. Wat je ook zult doen in die ruimte, de stuiterbal (je probleem) kan je elk moment weer raken. En dat gebeurt vaak ook in ons leven. We proberen problemen los te laten en na een tijdje merken we dat het probleem ons toch weer raakt. Het lijkt wel alsof onze problemen ons af en toe in het gezicht knallen.

Als je jouw probleem echter ‘overgeeft’ aan een ander, je geeft de stuiterbal aan iemand anders over, dan heb jij geen last meer van het trekkende probleem en het probleem stuitert ook niet rond in je leven om je af en toe weer te raken.

Als christen heb ik God aan wie ik mijn problemen mag overgeven. Aan wie ik zelfs mijn hele leven mag overgeven!

Aan wie kun jij jouw problemen overgeven? Durf je hulp te vragen? Durf je het samen met anderen te doen? En heb jij een God in jouw leven die jouw problemen wil overnemen als jij het overgeeft? Die zelfs je hele leven wil dragen en bij wie jij vol vertrouwen in afhankelijkheid kunt leven?

Overgave aan God

Durven we ons hele leven aan God te geven? Durven we onszelf ‘over te geven’ en te leven in overgave? Henk Binnendijk sprak in een prachtige preek over volledige overgave en gaf een heel mooi voorbeeld.

Stel een koorddanser spant een touw tussen twee bergtoppen en loopt over het touw naar de overkant van het diepe ravijn onder hem. Er komt heel veel publiek op af en iedereen is vol verwondering van deze knappe prestatie op grote hoogte.

Dan vraagt de koorddanser aan het publiek: “Geloven jullie dat ik dit ook kan met een kruiwagen?” “Ja, dat geloven wij!”, roept het publiek. En de koorddanser loopt met een kruiwagen over het touw, nog een keer naar de overkant. Het lukt en het publiek juicht.

Dan vraagt de koorddanser: “Geloven jullie dat ik dit ook kan met zand in de kruiwagen?” “Ja, dat geloven wij!”, roept het publiek enthousiast. En de koorddanser loopt over het touw met een kruiwagen vol zand en het lukt hem.

Dan vraagt de koorddanser: “Geloven jullie dat ik dit ook kan met een persoon in de kruiwagen?” “Ja, dat geloven wij!”, roept het publiek terwijl het juicht. En dan wijst de koorddanser één persoon aan in het publiek: “Jij, ga jij maar in de kruiwagen zitten”. “Ben je gek!”, zegt deze persoon, “dat durf ik niet!”

En zo… zo is het ook vaak met ons geloofsleven. We geloven dat God alles kan en alles doet, tot we zelf in de kruiwagen moeten stappen. Henk Binnendijk vertelt hoe hij in de kruiwagen is gestapt toen hij jong was, zijn hele leven aan God gaf en gezegend werd. Hij vond het eng en was bang met kruiwagen en al naar beneden te storten, maar hij deed het ondanks dat toch!

Halve overgave

We zijn dus vaak geneigd ons maar gedeeltelijk aan God over te geven. Ook Corrie ten Boom sprak daar over en ze maakte het zichtbaar met een glas en een kan water. Als jij je volledig aan God overgeeft dan kun jij volledig gevuld worden met zijn liefde en ga je daarvan ook aan alle kanten overstromen! Dan heb je een gezegend leven en komt er niets meer van jezelf, maar krijg je alles van God in je leven.

Corrie ten Boom pakte een glas en hield het op z’n kop. Als het glas op z’n kop is en gericht op de aarde dan kan Gods liefde er niet in stromen en kun je er ook niet van overstromen. Ze goot een beetje water uit de kan over het glas en uiteraard komt er geen water in het glas. Maar zegt ze erbij: zo is het niet in ons leven, we geven ons zeker wel een beetje over aan God. Dus draait ze het glas een kwartslag, alsof we ons 50% aan God overgeven. Maar ook dan kan er geen water in het glas komen als ze erover heen giet. En ook daarbij zegt ze dat het ook zo vaak niet is in ons leven, we geven ons heus wel meer over aan God. En ze draait het glas nog een stukje verder alsof we 90% van ons leven aan God geven en het glas ‘schuin houden’. Als ze er nu water in giet dan komt er inderdaad water in het glas, we kunnen nu gevuld worden met Gods liefde. Maar het stroomt er maar aan één kant uit! Pas als we ons volledig overgeven aan God en we 100% op God gericht zijn kan het water aan alle kanten het glas overstromen.

Zelf had ze nadat ze bevrijd was uit het concentratiekamp gezegd dat ze de hele wereld over wilde reizen om over God te vertellen, maar… niet naar Duitsland. Ze had zich ook maar 90% overgegeven aan God. Pas toen zij dit besefte en bad dat ze dan ook wel naar Duitsland gezonden wilde worden voelde ze weer de werkelijke verbinding met God. En ze vond in Duitsland vrienden en vergaf haar vijanden waardoor ze de oceaan van Gods liefde kon aanraken. En daarover vertelt zij aan de hand van deze metafoor met het glas.

Voor hoeveel procent geef jij je over?

Toen ik chronisch ziek werd heb ik mijn leven aan God overgegeven en wilde ik datgene doen wat God van mij vroeg om te doen. Ik had nog maar weinig energie en moest dus altijd kiezen welke activiteiten ik wel en welke ik niet zou doen.

Zo had ik echt geen energie om een hele dag vrijwilligerswerk te doen bij een christelijk evenement. Maar God zei me te gaan, ik ging en ik werd gezegend! Ik was waardevol en van betekenis op die dag voor veel mensen en God gaf mij de kracht. Hij gaf me ook de kracht om de dagen erna de pijn en uitputting te verdragen tot ik weer opknapte.

Maar meestal vroeg God niet zulke zware dingen van mij, maar mocht ik coachen, trainen en begeleiden. Ik dacht dat ik in overgave leefde, maar tijdens een gesprek met een lieve collega en vriendin ontdekte ik dat ik de 75% van mijn gezondheid die ik kwijt was wel had overgegeven aan God, maar de overige 25% van mijn gezondheid wilde ik graag houden. Ik was ontzettend bang om achteruit te gaan. Als ik aan de toekomst dacht en de onzekerheid of ik dan nog zou kunnen doen wat ik deed dan werd ik bezorgd.

In gebed en gesprek mocht ik ook de rest van mijn gezondheid aan God overgeven. Achteraf heeft God dat gesprek zo geleid, want een maand later bleek uit testen en onderzoeken dat ik inderdaad achteruit was gegaan. Maar nu maakte mij dat niet meer bezorgd! Ik weet nu dat mijn leven in Gods hand is en Hij ervoor zal zorgen met zijn wijsheid.

Natuurlijk bid ik voor genezing en God heeft dat gebed ook verhoort! Hij genas mij geestelijk en emotioneel! Lichamelijk heeft hij nog geen genezing gegeven, maar gebruikt hij mij, inclusief mijn ernstige beperkingen, wel voor Zijn Koninkrijk!!

Natuurlijk heb ik bij elke acteruitgang te maken met rouw en afscheid nemen van mogelijkheden, maar ik vertrouw op God en maak mij geen enkele zorgen meer! En ik merk dat het ‘overgeven van mijn leven aan God’ een proces is wat ik soms moet herhalen en bevestigen voor mezelf, maar doordat ik me daarvan bewust ben lukt mij dat nu ook steeds weer opnieuw!

Ik laat mijn gezondheid niet los, maar heb het wel over gegeven. Dat betekent dat ik dus goed voor mijn gezondheid zorg waar ik dat kan en dat ik mijn oor te luisteren leg bij God om te horen wat Hij wil dat ik doe.

Acties:

  • Maak het werkblad

Volg jij deze online module zonder persoonlijke begeleiding en merk je dat je toch graag die persoonlijke begeleiding zou willen? Meld je dan via deze link aan voor een GRATIS kennismakingsgesprek en dan bespreken we de opties!

,

Creatieve hopeloosheid

Helderheid
Bron (Inspirator) – Startpunt

Kun je jezelf wel positief denken?

Veel coaches, therapeuten en psychologen helpen hun cliënten om ‘positiever te gaan denken’. We proberen onze problemen dan te bestrijden met gedachten die zeggen dat het allemaal wel goed komt. Een andere manier die mensen vaak gebruiken is jezelf proberen te overtuigen: ‘Maar het is tot nu toe toch altijd goed gegaan op feestjes? Waarom ben je dan nu ineens bang dat je voor paal staat?’. Ook dit is een manier om te proberen problemen op te lossen met ‘anders denken’. Je helpt jezelf hier ook niet altijd mee. Je kunt wel ‘denken’ dat je problemen niet bestaan, maar daarmee los je je problemen niet op.

Je helpt jezelf het beste door problemen te erkennen. Dit kun je doen door erover te praten en vooral door te proberen om ‘niet direct op zoek te gaan naar oplossingen’.

Dit is de werkwijze bij Acceptance & Commitment Therapy (ACT) wat ik in mijn praktijk regelmatig gebruik. Dat is een vrij nieuwe stroming binnen de psychologie die op een aantal vlakken verschilt van andere stromingen. Het belangrijkste verschil is dus dat ACT niet doet aan ‘positief denken’. Volgens ACT werkt dit helemaal niet.

Je hebt waarschijnlijk zelf ook wel ervaren dat je het denken niet kunt sturen, en dat je helemaal geen controle hébt over je negatieve gevoelens. Je kunt in de plaats van je negatieve gedachte (ik ben niet goed genoeg) wel een positieve gedachte zetten (ik ben goed genoeg), maar dat voel je niet direct zo!

Bestrijden heeft dus kennelijk geen zin. En dus is het heel belangrijk dat je je problemen erkent. Mag je pijn hebben? Mag je dingen moeilijk vinden? Mag je vervelende gedachten hebben, zónder dat deze direct overschreeuwd moeten worden door positieve gedachten? Kijk of je ruimte kunt maken voor alles wat je liever niet zou willen ervaren in je leven, én waar je geen controle over hebt.

Wat wil jij nu echt?

Ik wil jou daarom vragen om open te staan voor nieuwe ervaringen, hoe raar ze op het eerste gezicht ook lijken. Ik wil je vragen om ‘onbevangen’ in het traject te staan.

We gaan samen onderzoeken hoe jij je leven wil leiden. En daarvoor ga je weer hardop dromen. Een valkuil is dan dat je hoofd verstandig gaat proberen te doen, door met argumenten te komen die beginnen met ‘ja maar…’. Bijvoorbeeld: je krijgt het idee om een wereldreis te gaan maken. Je hoofd reageert vervolgens met: ‘Ja maar, dat kan toch helemaal niet? Ik heb twee kleine kinderen! En buiten dat is het financieel helemaal niet haalbaar’. Deze manier van reageren is heel begrijpelijk.

Toch wil ik je vragen om dit soort wilde plannen bespreekbaar te maken. Of het allemaal haalbaar is wat je wilt bereiken, dat zien we dan wel weer. Het gaat erom dat je leert om ‘vrij te denken’ over wat je met je leven wil. Als je weet wat je eigenlijk zou willen doen met je leven, dan weet je ook waar je uiteindelijk het meest gelukkig van wordt.

Het geeft dus niets als je dingen bedenkt die volgens je hoofd helemaal never nooit haalbaar zijn. Ons hoofd roept vaak bij voorbaat dat iets toch niet kan. Maar het grappige is dat ons hoofd dat helemaal niet altijd zeker kan weten. Wie zegt dat een wereldreis op termijn niet haalbaar is? Wie zegt dat je niet die baan kunt vinden waar je al jaren van droomt? We nemen negatieve gedachten heel snel heel erg serieus, maar is dat eigenlijk wel terecht? Het idee is hier dat ons hoofd de toekomst niet kan voorspellen. Misschien is er dus wel veel meer mogelijk dan ons hoofd ons wijs maakt.

Vermijdings-strategieën

Onze automatische reactie op vervelende gevoelens is dat we zo veel mogelijk proberen te vechten of te vermijden. We willen ons natuurlijk niet de hele tijd rot voelen. Dit vermijden kan op verschillende manieren.

Je kunt moeilijke situaties voorkomen, door bijvoorbeeld niet naar feestjes te gaan of bepaalde mensen te vermijden.

Ook kun je op het moment dat je je rot voelt afleiding zoeken, zodat je niet te veel let op dat vervelende gevoel (bijvoorbeeld door op je telefoon het laatste nieuws te bekijken, kleren te gaan kopen of te ontkennen dat je je rot voelt).

Ten slotte kun je het vervelende gevoel verdoven, door middelen te zoeken die je helpen de pijn te verzachten (drank, drugs, medicijnen, eten of roken). Iedereen zal alle drie de vormen wel eens gebruiken.

Acties:

  • Maak het werkblad. Als je er vragen over hebt kun je het meenemen naar de gesprekken

Als je vragen hebt of ergens tegenaan loopt kun je deze altijd in een persoonlijk gesprek stellen. Als je (nog) geen persoonlijke gesprekken hebt dan kun je altijd een mailtje sturen met je vragen naar [email protected] en dan kijken we samen of het via de mail kan of dat we één of meer afspraken plannen voor persoonlijke begeleiding. 

[1] Bron: Gijs Jansen, Tim Batink, Time to ACT! (2014, Thema)

,

Controle opgeven

Helderheid
Bron (Inspirator) – Startpunt

Het monster

De meeste mensen die bij mij komen, hopen dat ik een manier weet waarop ze beter tegen hun problemen kunnen vechten. Mensen zijn in wezen ook vechters –  iemand die gelaten reageert op een moeilijke gebeurtenis staat al snel als ‘watje’ te boek. Er moet iets aan de situatie gedaan worden, en liefst zo snel mogelijk; pijn dient met alle mogelijke middelen te worden bestreden. In feite vecht de cliënt een oorlog uit met zijn problemen, en hoopt hij van de therapeut betere wapens te krijgen om de strijd te kunnen winnen.

Het feit dat je iets doet, dat je werkt aan je problemen, geeft zelfvertrouwen. Het maakt niet uit wat je doet, als je maar iets doet. We verliezen nog liever een gevecht dan dat we niet vechten. Niets doen betekent dat we ons overgeven aan de omstandigheden die niet te controleren zijn, en zonder controle valt ons complete zelfvertrouwen weg. Maar de meeste methoden waarmee je tot nu toe hebt geprobeerd om situaties naar je hand te zetten en problemen het hoofd te bieden, werken kennelijk niet – anders was je nu niet gestart met dit traject.

Het is van levensbelang voor het slagen van de missie om dit in te zien, anders bouw je voort op iets waarvan bij voorbaat al vaststaat dat het niet werkt. Als je blijft geloven dat vechten en ploeteren met omstandigheden je uiteindelijk zal brengen waar je wil zijn, dan hoop je eigenlijk nog steeds op betere wapens in jouw strijd tegen alles wat je op een negatieve manier raakt.

De metafoor van het monster

Jij bent in een touwtrekgevecht met jouw monster (je negatieve omstandigheden, gedachten, gevoelen, etc.). Tussen jou en het monster is een diepe kloof.

Als jij toegeeft aan je gedachten, gevoelens en de situatie niet te lijf gaat. Als je niet vecht, verlies je de controle en zal je in de diepe kloof vallen. Dus trek je hard terug. Jij wil jouw monster laten verdwijnen in die kloof en geen last meer hebben van de gedachten, gevoelens en situatie.

Maar hoe harder jij trekt, hoe harder het monster terugtrekt, want ook het monster wil niet in het ravijn storten! Hoe meer je probeert om te strijden, hoe zwaarder de strijd wordt.

Wat is de oplossing in deze situatie?

Loslaten! Stop met vechten.

Strijd tegen negatieve gevoelens

Laten we een experiment doen. Probeer vijf minuten lang om absoluut geen negatieve gevoelens te hebben. Haal alles uit de kast en doe ontzettend je best om die gevoelens te onderdrukken of te vermijden. Zeg tegen jezelf dat je geen negatieve gevoelens mag hebben. Wees streng en hard en spreek jezelf bestraffend toe op het moment dat je ook maar iets ervaart wat lijkt op een negatief gevoel. Houd je strikt aan de tijd.

Bij de meeste mensen zorgt het zo strikt hanteren van regels over wat je niet mag voelen voor spanning en tijdens deze oefening dringen negatieve gevoelens zich vaak op. Anderen voelen die negatieve emoties juist na de oefening heel sterk.

Wat doet het bij jou? Is het gelukt om je negatieve gevoelens te vermijden?

Maak nu de vergelijking met situaties in je dagelijks leven en kijk of er overeenkomsten zijn met de manier waarop je met je emoties probeert om te gaan.

Wat gebeurt er als je gevoelens probeert te onderdrukken?

Het is van groot belang dat je in praktijk ziet wat de gevolgen zijn van je strijd. Het kan je helpen in het versterken van het idee dat het misschien beter is om die strijd helemaal niet aan te gaan.

Acties:

  • Maak het werkblad voor jezelf. Als je vragen hebt kun je het meenemen naar één van de gesprekken
  • Gebruik indien nodig het noodplan en de ‘dagplanning’ als je vermoeid, overspannen en/ of burn-out bent.

Leestip:

Deze bijlagen kun je opvragen bij je coach, als je dat interessant vind, en die krijg je dan via de mail toegestuurd.

  • Bijlage: Het verschil tussen ACT en positief denken
  • Bijlage: Creatieve hulpeloosheid; de kracht van erkenning en samen de pijn voelen – Gijs Jansen
  • Bijlage: Vermijden vs Erkennen; het kiezen van een levenshouding – Gijs Jansen

[1] Bron: Denk wat je wilt Doe wat je droomt – Gijs Jansen

Volg jij deze online module zonder persoonlijke begeleiding en merk je dat je toch graag die persoonlijke begeleiding zou willen? Meld je dan via deze link aan voor een GRATIS kennismakingsgesprek en dan bespreken we de opties!

,

Stressgebieden

Helderheid
Bron (Inspirator) – Startpunt

De vier stressgebieden

Ik heb jarenlang de vraag gesteld aan mijn cliënten waar ze stress van kregen in hun leven. En steeds kon ik hun antwoorden passen in een specifiek gebied. Cliënten kregen stress omdat ze druk waren op hun werk, moeilijke omgang met collega’s, moeite met hun leidinggevende, etc. Werk gerelateerd dus. Of cliënten kregen stress over vermoeidheid die ze voelen, pijnklachten die ze hebben, etc. Gezondheid dus. Als ik alle stressklachten goed bekeek zag ik dat er vier gebieden zijn waar je stress over kunt hebben: Gezondheid, werk, relaties en geld.

Gezondheid

Mensen hebben geen tijd om ‘ziek’ te zijn en gaan vaak te lang door. Stress zorgt ervoor dat het hormoon adrenaline wordt aangemaakt en op adrenaline kun je heel lang doorgaan ook al is het niet meer gezond voor je. Mensen hebben ook geen tijd om goed voor zichzelf te zorgen of ze voelen stress over de grote aandacht die ze ‘moeten’ hebben voor gezond eten en gezond bewegen. Veel mensen ervaren stress over hun gezondheid. Als ze moe zijn, pijn hebben, niet goed slapen, gezonde gewoonten niet kunnen volhouden, etc., dan krijgen ze daar stress van.

Als je chronisch ziek bent kun je nog meer stress ervaren over je gezondheid. Als je lichaam achteruit gaat bijvoorbeeld en je steeds minder kunt dan levert dat ook stress op.

Werk

Heel veel mensen hebben last van stress op het werk. Te veel werk in te korte tijd moeten doen voor je gevoel of niet op je plek zitten. Allemaal redenen voor stress op je werk. Maar ook de omgang met je collega’s of je leidinggevende kan voor stress zorgen in je werk.

Vaak leggen we de druk onszelf op en hebben we zelf het gevoel dat we dingen ‘moeten’. We willen graag goed presteren, zijn perfectionistisch en/ of passen onszelf teveel aan de ander aan. Werk is vaak een grote bron van stress.

Relaties

We kunnen ook stress krijgen van onze relaties. Onzekerheid of er nog wel liefde is bij je partner, onzekerheid over wat je vriendinnen van je denken, onzekerheid over wat die kennissen achter je rug om tegen anderen zeggen over jou… Er zijn veel redenen waardoor je stress kunt krijgen van relaties.

Zelfs een hele goede relatie kan stress opleveren, want liefde is een werkwoord. Je moet werken aan je relatie. Je moet energie steken in elkaar begrijpen en met elkaar samenleven. En dat kan soms best stress opleveren. Als bijvoorbeeld de één houd van alleen zijn en de ander van samen zijn dan betekent het dat je om de beurt de ander zal moeten geven wat hij/ zij nodig heeft en dat kan soms stressvolle situaties opleveren.

Relaties kunnen ook stress geven omdat we bang zijn de ander te verliezen. We willen onze partner bijvoorbeeld niet kwijtraken. We zijn bang dat de ander een ongeluk krijgt of ‘er vandoor gaat’.

Geld

Een hele grote bron van stress is geld. We maken ons vaak zorgen over geld. Of er wel genoeg is, of we ons werk en onze inkomstenbron niet kwijt raken. Of de wasmachine het nog even houd want er is nu geen geld om hem te vervangen. Of stress om te beslissen of je dat persoonlijke traject dat zoveel geld kost wel of niet zal aangaan.

Geld is zelfs een stressbron waar we vaak veel angst bij kunnen voelen.

Acties:

Registreer enkele weken in het logboek wat de gevolgen zijn van de manier waarop jij omgaat met vervelende gevoelens in moeilijke situaties. Kijk naar de mate waarin je je verzet en de mate waarin je worstelt, en schrijf op wat het gevolg daarvan is.

Volg jij deze online module zonder persoonlijke begeleiding en merk je dat je toch graag die persoonlijke begeleiding zou willen? Meld je dan via deze link aan voor een GRATIS kennismakingsgesprek en dan bespreken we de opties!